Najstariji restoran na svijetu, Sobrino de Botín, suočava se s izazovom druge madridske krčme koja tvrdi da je još starija... Neka ratovi krčmi počnu.
ADVERTISEMENT
Dva domaćinstva, oba slična po dostojanstvu, u lijepoj Španiji, gdje se odvija naša scena...
Izopačeni Shakespeareov početak koji odgovara stalnom 'rivalstvu' između dvije porodične krčme, koje obje tvrde da su najstarije ustanove na svijetu.
Tu je madridski Sobrino de Botín, koji drži prestižnu Guinnessovu knjigu rekorda kao najstariji restoran na svijetu.
Osnovan 1725. godine i smješten na korak od poznatog Plaza Mayora, poznat je po svojoj peći na drva i privukao je goste poput Trumana Capotea, F. Scotta Fitzgeralda, a ovjekovječio ga je Ernest Hemingway u svojoj knjizi "I sunce se rađa" - u kojoj je autor opisao Botín kao "jedan od najboljih restorana na svijetu".
Dobitnik je Guinnessove nagrade 1987. godine, a ranije ove godine proslavio je 300 godina neprekidnog rada.
Tu je i Casa Pedro, koja se nalazi na periferiji Madrida. Ova rustikalna krčma hrabro tvrdi da ima šanse za titulu.
U ovom objektu su bili smješteni španski kralj Juan Carlos I i sadašnji španski monarh, kralj Felipe VI, a vlasnici tvrde da je njihov objekat izdržao Rat za špansko nasljeđe početkom 18. vijeka - što Casa Pedro čini starijom od Botína.
"Zaista je frustrirajuće kada kažete: 'Da, postojimo od 1702. godine', ali... ne možete to dokazati“, kaže menadžerica i vlasnica osme generacije Irene Guiñales. "Ako pogledate logo restorana, piše 'Casa Pedro, od 1702. godine', pa smo rekli: 'Dovraga, pokušajmo to dokazati.'“
Porodica Guiñales je angažovala historičara i do sada je pronašla dokumente koji datiraju rad restorana najmanje iz 1750. godine. Ona nastavlja tražiti zapise koji dokazuju da Casa Pedro datira iz 1702. godine.
Ostaje pitanje: Kako bilo koji restoran može preuzeti tu titulu?
Guinness pruža svoje specifične smjernice samo podnosiocima zahtjeva, prema glasnogovornici Kylie Galloway, koja napominje da to podrazumijeva "značajne dokaze i dokumentaciju o radu restorana tokom godina".
Antonio González, vlasnik Botína u trećoj generaciji, navodi da je Guinness zahtijevao od Botína da pokaže da kontinuirano posluje na istoj lokaciji s istim imenom. Jedino vrijeme kada je restoran zatvoren bilo je tokom pandemije – slično kao i Casa Pedro.
Taj kriterij bi značio da restorani koji su još stariji, poput pariškog Le Procopea, koji tvrdi da je osnovan 1686. godine, ne ispunjavaju uslove za Guinnessovu oznaku.
Da stvar bude još složenija, jedna italijanska trattorija smještena u historijskom centru Rima mogla bi nadmašiti i Sobrina de Botína i Casu Pedro i ukrasti tortu.
Smještena na Vicolo della Campana, La Campana tvrdi da nudi "ukus autentične rimske kuhinje s daškom historije" i više od 500 godina rada, pozivajući se na dokumente na svom jelovniku i samostalno objavljenu historiju. Njeni vlasnici rekli su da su prikupili potrebnu dokumentaciju i planiraju je predati Guinnessu.
Bitka ukusnih domaćinstava se nastavlja... Nadajmo se da kuharska krv neće uprljati kuharske ruke, piše Euronews.com.